Yağmur Ağlıyor

yağmurlu bir gün
öğle arası vakit
tamda tavında toprak
yalnızlığımı paylaşıyorum, tahta bankla
zaman dingin
sanki derin uykuda…

içim dışım…
tatlı bir kalabalık
baharın nefesi yeni vurmuş dallara
ağaçlarda al beyaza boyanmış çiçekler
ekmek kırıntıları elimde
etrafıma / dört bir yandan güvercinler serçeler yağıyor
mutlu ve yorgun gözlerim
kanat çırpınışlarının tatlı telaşını izliyor

efsunkâr bakışlı rüzgâr
hep bilindik şarkıyı söylüyor
“Birden giderler fark etmezsin
Kalbinde siren sesleri
Ağlarsın belli olmaz bu yağmurlar yüzünden”

sükunet içinde tüm canlılar
gözlerimin deminde hüzün
dalıp gidiyorum düşlere, ruhumda sızı
birden / hayalin karşımda
titriyor ellerim dizlerim
nefesimde kırk haramiler, boğazımı kesiyor
ah! bu heyecan öldürecek beni..

dalgın bakan gözlerin
puslu bir camdan gülümser gibi
o kadar yakınsın şah damarıma / sanki komşum
korkuyorum / bir o kadar da uzaksın
kirpiklerim birbirine çarpsa yok olacaksın

su birikintilerinde…
yağmur damlacıklarının dansı var
sırılsıklam / üstüm başım
yüzüme düşen saçlarım tel tel
yağmur ağlıyor…
ben ağlıyorum …

vakit dursa…
hep böyle kalsam
ve sen
hep böyle baksan bana
ilk günkü gibi AŞIK…

03 /05 /2011

Ayşe Uçar