Sevdikçe Çoğalttım Seni

bir yanım hep eksik yaşadım sensiz
bir yanım hiç olmadı beklerken dönüşünü
yüreğimin
haylaz çocuğu
koştum
ben sana geldim soluksuz
sevdandı düştü yüreğime
bilmediğin arka sokaklarıma taşıdım seni
elini tutum
üşüdüm soğuğunda
unut diyordu sözlerinden önce bakışların
belki konuşacaklarımızdan korkuyordun

yıldızlara örgüledim saçlarını sonra sımsıkı
hiç büyümeyen bir adamla yüzleştim aynada
arka sokağımın
haylaz çocuğu
göz bebeğim
sen hep yalnız kalmaktan korktun
bense kalabalıklardan
gün batımıydı
kestiğimde şah damarımı
bütün çiçekler tomurcuktu sende
kırmızıydı baktığımız ne varsa
belki dönmek bir yerinde duruyordu yüreğinin
belki dönmekten korkuyordun aslında sende
bu yüzden
korkulardan arındım
hiç yüksünmeden ben sana geldim
örgülüydü saçlarının bir ucu yüreğimde
bir ucu yıldızlarda kördüğümdü hala

sevdikçe çoğalttım yokluğunda
sarmaşıklar gibi sarmalayarak seni
çoğalttıkça sevdim renk renk gökkuşağına inat
gördün biz doluyduk arka sokaklarımda
dönüşüne sakladığım sevinç çığlıklarımı daha duymadın

yüreğimin vazgeçilmez
haylaz çocuğu
göz bebeğim
unutmak imkansız ikimizde biliyoruz

üstelik
bu kadar çoğaltmışken kalbimde seni
kuşatmışken kalbini hepten

üstelik
kalbimde
bu kadar
çok sen varken

unutmak imkansız
ikimizde biliyoruz

Mehmet Tektemur