Diledim

diledim
bir el bekledim
belki uzanır diye
karanlığın en ücra köşesine
kimse duymadı sanki
kımıldamadı bile
oysa
kentsel yönetimler
taştan çizgiler atıyordu
kaldırımların üzerine
karanlıklara yol olsun diye

diledim
bir el bekledim
belki anlatır diye
sessizliğin en ücra gözlerine
kimse görmedi sanki
kımıldamadı bile
oysa
televizyonlar
alt köşenin birinden
mimikler seriyordu
sessizliğe hal olsun diye.

bekledim
belki bir göz
belki bir söz olurlar diye

boşu boşuna!

Fikret Turhan-Yalova,
28.03.2015