AŞK ve YAPRAK

yaprak,
daldan düşüyordu
salına sıkıla
güzün hüznüyle
yüzünü sarartarak
kızartarak
ve de
yeşilliğinden
çok çok utanarak…

aşk,
gözden düşüyordu
yana yakıla
yüreğin acısıyla
kendinden utanarak
sıkılarak
ve de
masumiyetinden
çok çok uzaklaşarak…
böylece,
aşk ve yaprak
çöpçünün süpürgesi ucunda
faraşın ortasında
kaderlerini yaşıyorlardı
buluşarak..

Fikret Turhan-Yalova,
16.10.2015