DÖNDÜRDÜ BENİ

Bu nasıl sevdadır,bu nasıl Aşk’tır ?
Deli divaneye döndürdün beni
Ben kandil misâli yanıp dururken
Tuttun bir nefes’te söndürdün beni.

Her olur olmaza gönül vermezdim
Böyle gururumu yere sermezdim
Her türlü cefaya göğüs germezdim
Şadan eylemeden gömdürdün beni

Kadehle şişeyle işim olmazdı
Sen/den gayrı kimse düşüm olmazdı
Her gelen gönlüme otağ kurmazdı
Bahar’da Hazan’a döndürdün beni.

Hemen her bakışa esir olmazdım
Aşk od’uyla böyle yanıp durmazdım
Gönül limanından demir almazdım
Irmakta bir sala döndürdün beni.

Yaz,Bahar aylarım Kış’ım olmazdı
Böyle gözlerimde yaşım olmazdı
Genç yaşımda mezar taşım olmazdı
Yaşarken ölüye döndürdün beni.

Sevda şeleğini sırtıma vurdun
Vuslatı hasrete kurdukça kurdun
Ne aradın ne/de bir kere sordun
Ölmeden mezara Gömdürdün beni

Ağusdost ayında dondurdun beni
Ne şadan eyleyip ondurdun beni
Gül diye dikene kondurdun beni
Yeniden hep başa döndürdün beni

Durak YİĞİT
Gönüllerin Şairi
KOCAELİ