GELMEYECEĞİNİ BİLE BİLE

sen yoksun ya.
sabah olunca yatağımdan neden kalkacağım.
sabahleyin nazlanarak kime günaydın diyeceğim .
kime tavır yapacağım.
kim soracak bana ne oldu gene diye.?
kimi bekleyeceğim gelecek diye göz ucuyla.?
ne/den iki’de bir saate bakacağım ki
gelmeyeceğini bile bile.?

belki inanmayacaksın ama
güzel gözlüm yarın akşama kadar hep
gizli gizli ağlayacağım.
kim bakacak buğulu gözlerime.?
kim anlayacak seni özledim diye ağladığımı.
kim bana laf sokacak durduk yerde KİMMM ?

Oysa..!
oysa seni sevmekten başka
hiç suçum yok’ken.
sen belki de beni hiç
ama hiç düşünmeyeceksin,
aklına bile gelmeyeceğim belki de.
benim aklımdan hiç çıkmayacağını
bile hatırına getirmeyeceksin.
olsun be olsun ben seni
ikimize yetecek kadar düşüneceğim.

zaten seni düşünmeden geçen
bir dakikam bile yok ki.
sen yanımdayken,
seni düşünürken
ya sen yok/ken nasıl düşünürüm ?
sen anla artık.
belki aç susuz durmayı göze alabilirim.
ama sensizlik
sensizlik, bana çok koyacak biliyormusun.
gitmeden bana teselli olsun diye sevdiğini
söyleyecek kadar kadar zamanın olacak mı.?

yine sen den sevgi dilemiyorum.
yazdığın o iki kelimeyi ezberliyorum.
hani seviyorum derken
kullanıyorsun ya bayılıyorum.
bana seni seviyorumu
hediye edecekmisin gitmeden.?

sen gelene kadar bakıp bakıp
kendimi teselli edeyim.
ben sana peşin peşin söyleyeyim,
söyleyim ELÂ gözlüm.
seni Çok çok çok seviyorum.

Durak YİĞİT
Gönüllerin Şairi
KOCAELİ