Edip Cansever Sözleri

Özenle derlediğimiz en güzel Edip Cansever sözleri burada. Ayrıca Edip Cansever’e ait resimli sözlere sayfamızdan ulaşabilirsiniz.

Öyle dağıldık ki hepimiz, her günün geçmesi yeni bir gerçek oluyor. Seninle her uzaklık gibi böyle…

Hiçbir dilde söylenmemiş
Hiçbir dilde yazılmamış
Sözler ve şarkılar içindeyim.

Oysa hep yanımdasın, seninle her şey yanımda, kırık dökük de olsa yanımda.

Gökyüzü mavi ise, umutlar beyaz olsun…

Bakmayın etrafımda çok insan dolandığına,
Sırılsıklam yalnızım aslında..

‘Seni görünce dünyayı dolaşıyor insan sanki.’

Yalnızken ve senden bunca uzakta
Öyle soğuk, öyle anlamsız ki her şey

Ve bazıları; yokken bile vardır, fazlasıyla.

Öyle bir çık ki karşıma her baktığımda ilk defa görüyormuşum gibi, az kalsın ölüyormuşum gibi hissedeyim seni.

Ah bu nisan yağmurları,
Hüznünü kaybetmiş çocuklar gibi şaşkın.

Bir buluşma yeridir şimdi hüzünlerimiz.

Bilir miydik, sever miydik, inanır mıydık ?
O olmasaydı hiç.

Düş sensin
Açtın mı kapısını balkonunun
Saksıda görünen de sen
Sulayan da senin elin

Suyu tutmak gibi bir şeydi hepsi
Günler seni anımsadığım zaman.

Kim ne derse desin, tek bir gerçeği vardır aşkın; karşındakinin adam olup olmadığını, âşıkken değil ayrılırken anlarsın.

Tek ihtiyacım neydi biliyor musun? Bir papatya yaprağı daha…

Ben senin yanında, bana bakan yüzün solana kadar, sen ”dur” diyene kadar, ölüm bize gelene kadar kalacaktım.

Özlemim sanadır, varsın kar yağsın, daha yağsın seni arındırıncaya kadar.

Çıkmazlarda üst üste birikmiş ufuklar kadar derindim. 

Bazen arkana bile bakmadan gitmek istersin. Öyle her şeyi bırakmana falan da gerek yok. Anıları bırakabilsen yeter.

Gelmiyor içimden hüzünlenmek bile
Gelse de
Öyle sürekli değil
Bir caz müziği gibi gelip geçiyor hüzün
O kadar çabuk
O kadar kısa
İşte o kadar.

“Sana her zaman söylüyorum: Senin yüzünde gülmek var.”

Bazen diyorum ki onu kafama takmamalıyım. Sonra da diyorum ki; önce kalbimden atmalıyım

Ben her şeyin bir bir yok olmasına o kadar alıştım ki
Ve her şeyin bir bir var olmasına o kadar alışacağım ki
Bilirsin neler için çarpmıyor bir yürek.

“Sevmek istiyorum, sevemiyorum
Çarpıyor birbirine kalbimin kapıları…”

Bırakıp gidiyor anılarımı rüzgar
Denize bırakılmış çöpler gibi
Yol kenarında birikmiş gereksiz eşyalar gibi
Geri veriyor ve çekip gidiyor usulca.

Susarak katlanıyoruz her mutsuzluğa. Saatlendiriyoruz günü. Bölüyoruz dakikalara…

Her şey bu kadar doğal, her şey bu kadar güzelken
Sorarım, neden böyle yabancı kalıyorum sana?

Konuşuyoruz desem konuşmuyoruz da
Ayrı ayrı şeyler düşünüyoruz üstelik
Birbirimize bakarak
Ne seviyoruz ne de sevmiyoruz birbirimizi
Ne varız ne de yokuz gerçekte
İki lamba gibiyiz, iki ayrı yerinden
Aydınlatan odayı 

Biliyor musun az az yaşıyorsun içimde
Oysaki seninle güzel olmak var

“Umutsuzluğumu büyütüyorum” diyorsun, yalan!
Var olmak, bir umudun sözcüsü olmaktır aynı zamanda…

“Beni bütün bütün bırakma.”

Kimsenin öldüğü yok
Yaşadığı da
Herkes biraz var
O kadar..

Gökyüzü karışıksa kuşların işi
Ya içim içime sığmıyorsa
Ne denir kötüdür insanların gidişi

Elbette umutsuzluğa düşerim bazen
Elbette umutluyum her zaman
Neden yazılır bir şiir
Neden okunur bunca yazı
Çünkü nasıl aşılabilir başkaca
İnsanın karmaşıklığı.