Bu Gönül…

Elimde olsada çiçekler dersem
Gül yapraklarını yoluna sersem
Bir kerecik olsun yüzünü görsem
Seni dua ile anar bu gönül…

Gözyaşımı gören silen olmadı
Kalbim dertten taştı, gücü kalmadı
Kapımı dostlardan kimse çalmadı
Ah eder derdine yanar bu gönül…

İçimi bilmezler, söylemez dilim
Kalemle bir olup yazıyor elim
Ansızın gizlice, gelirse ölüm
Mezarda bile bil, kanar bu gönül…

Umutsuz değilim, dostlar sağ olsun
Kalplerine huzur, sürekli dolsun
Onların duası, bana bol olsun
O zaman yıkılmaz, çınar bu gönül…

Yazdıkça yazıyor, bu kalem susmaz
Kalp konuşur durur, kimseye küsmez
Daima gülümser, selamı kesmez
Saygıyla, sevgiyi sunar bu gönül…

Yalan bir kelime yoktur sözümde
Yanarım, pişerim, kendi közümde
Damla damla yaşlar çağlar gözümde
Suyu kesilmeyen pınar bu gönül…

Elimden gelirse, yardım ederim
Dostun yardımına bende giderim
Belkide azalır, biter kederim…
Kendi kendini de sınar bu gönül…

Yazdım işte böyle Rabiye kardeş
Söyle olurmusun, benimle yoldaş?
Sende katıl bana, gel be arkadaş
Allah diye diye döner bu gönül…

Emine Yılmaz Dereci