Sen Yoksun Diye…

Yüreğimin mavi damlası,
aynaya yansıyan yüzüm değişmiş
içimden avaz avaz haykırıyorum Sen yoksun diye
gece vaktinin kanayan karasıyla
kaç kez gebe kaldım yürek yarama
kaç kez gül döktüm Sen topraklarına göresin diye
kaç kez satırlarımın arasına gizledim
yüreğimin “Sen yarısı”nı gölgelerin kuytusunda,bir bilsen…

şimdi yıldızlar seyrederken buz gibi geceyi
temmuzları sarıyorum düşlerimdeki günah tohumlarına
alnımda terlerimin çisesi…
başak vermeye dem tutan ekin gibiyim Sana
öylesine dolu,
öylesine yazgılı…

azıcık fark edebilsen
azıcık görebilsen

sadece içimde bir yerlerdeyim
daha derinlerde
gizemlerimde gizleniyorum
yalnızlığımı ağlıyorum,
yalnızlığımı haykırıyorum yankı kayalara
sesimde Seni bulurum diye…
serseri rüzgarlar esiyor aşkımın dört köşesinden
gönlümün varoşlarını ateşe veren…
bir bak,
şimdi tam zamanı
bir bak bu yüreğe,
dön bir bak…
öyle içim kabarıyor,kabarıyor…
gözlerimden yaşlar ha aktı ha akacak
öyle hisli…
öyle içli…
bir yumruk oturuyor boğazıma düğüm düğüm…
öyle tütüyorsun …burcu burcu…
kendi kalbimin sesini haykırıyorum Sana…
yalnız kendi…
ve sessizce…
hadi sokulll
sokul sonbahar soğuğu yemiş gibi üşüyen yüreğime
Sensizlik sonsuz bir dev…
büyüyen bir yalnızlık
ve sönmeyen bir volkan yokluğun…

Sana hep başlamak istiyorum; inkıtalara uğramadan
Sana hep ben gibi başlamak istiyorum; düz,yalın,karmaşıksız…
hadi,sokul sessizce arkadan
hadi sarıl sımsıkı içten…
hadi ben gibi…