Yürek Yalnızlığı

İnsana bir yudum su içirtmez
Susuz kuyuya sarkıtılan kova
Kendine mi yansın
Kovaya mı
Suyu kuruyan kıraç ova

Sevgiden yoksun bir yürek
Susuz kuyu
Boş kovadan farksızdır
Hafızasını yitirmiş
Bir insan gibi yalnızdır

Çekilmez olmuştur artık yaşam
Çiçek açmaz
Bir daha arzular
Uçup gider o heyecan kuşu
Boşlukta kalır insan

Ansızın
Kararan hava örneği
Rengini ve desenini kaybeder zaman
Artık ıstıraplı bir ağrının
Girdabına düşmüştür insan

Arif Eren