Elleri Yoktu Karanlığın

Bir avuç sıcaklık vardı gökyüzünde,
Güneş yine bütün gün ortalığı kavurdu…
Sanki cehennem fışkırıyordu her yerden! ..

Gün batımında..
Güneşin gözleri al akşama boyandı.
Gölgeler gitgide uzadı, uzadı…
Hafiften bir rüzgar çıktı sonra,
Geldiği gibi uzaklaştı.

Akşamın alaca karanlığında
Ay hışımla tüllerini topluyordu
Ve ben geceyi dinliyordum sessizce…
Yüreğimde dipten gelen fırtınalar kopuyordu! ..

Kolların beni sarsın istiyordum
Sen yoktun…
Elleri yoktu karanlığın!

Eskiden böyle değildim ben,
Sevmek nasıldı? Çoktan unuttum…
Yalnızlıklar kuşattı dörtbiryanımı
Yorgunluk çöktü omuzlarıma
Umutlarımın ötesinde bir başıma
Yalnızlığımdı paylaştığım…

Yüreğin sarsın istiyordum yüreğimi,
Sen yoktun…
Elleri yoktu karanlığın! …

Sema Zincir Kanmış