Senin yüzünden…

Senin yüzünden…
terk edersem bu diyarı…
geri gelmezsem;
senin yüzünden,
yüreğimdeki sızılar,
döktüğüm gözyaşları.

İçimde sönmeyen yangın
saklandığım sır
olduğum; her şeye, herkese kırgın
ve sürekli dalgın…
senin yüzünden
yapmışsa sevdâ canımda salgın.

Söylemişsem hüzünlü şarkılar
ve yazmışsam hasret şiirleri
senin yüzünden
suçlu değil birileri.

Dile düştüğüm
tanınamaz hâle düştüğüm
senin yüzünden
kul olduğum, köle düştüğüm.

Değişmez hayat rotamı,
değiştirmem;
tepeden tırnağa giyimimi, kuşamımı
yürüyüşümü, gülüşümü, düşünüşümü
yeniden şekillendirmem;
ve terk etmem bütün güzel alışkanlıkları…
senin yüzünden;
yapmaya başlamam,
yapmayı hiç düşünmediğim yanlışları.

Nefret etmişsem sevdiklerimden,
sevmeye başlamışsam nefret ettiklerimi
kimsiz, kimsesiz kalmışsam,
senin yüzünden
çekiyorum
bütün çektiklerimi.

Bir çırpıda unutmam,
silip atmam gerekirse,
geçmiş unutulmaz ânları,
senin yüzünden;
binlerce kez tepelemem,
ayaklarımı kanatan,
içimi acıtan,
ayrılığa götüren kahırlı yolları.

meğer ne kadar yanlış tanımışım
ve ne kadar hatâ etmişim
sana inanmakta,
hakkında ne denli yanılmışım,
zorlansam da kabullenmekte ve anlamakta,
eğer yüksünüyorsam canı taşımakta…
bil ki sensin tek sebebi
ve senin yüzünden
ölmekte…
yaşamakta…