İnadına sevdi…

ne ben hayatı sevebildim
nede hayat beni sevdi!
ne ben çekip gidebildim
ne de hayat benden vaz gecti!
ne ben hayatı anladım
nede hayat beni anladı!
ben vuslat’ın anlamını dahi bilmiyordum…
ögrendim… şimdi biliyorum… fakat: keşke bilmeseydim… diyorum
çünkü vuslat benden uzak
çünkü vuslat beni görmüyor
çünkü vuslat değer vermiyor
çünkü vuslat beni sevmiyor…yinede: “canın sağolsun“… diyorum
ve şimdi hayata daha fazla kızıyorum
öyle ya
ne ben hayatı sevebildim
nede hayat beni sevdi.
beni kimmi sevdi?
beni bir BABAM
birde AYRILIK sevdi…
sevildim… lakin elime ne geçti?
birine yalvardım
GiTME, KAL; BENİ BANA BIRAKMA dedim…o yinede gitti
birine yalvardım
VAR GİT, DÜŞ YAKAMDAN ARTIK dedim…o inadına sevdi
diyorumya…
ne ben hayatı sevebildim
nede hayat beni sevdi
beni bir BABAM
birde AYRILIK sevdi…

not:
maksat hayatı bir kalemde silmek değil,
maksat bir kalem ile -lisanımızın yettiğince- yaşananları ve o anki hisleri ve duyguları bir kağıda “karalayıp” hem geçmişin altına bir çizik çekmek, hemde yeni bir sayfa açmak.
yazan kalemden zarar gelmez…

< 06.11.2011 saat 02:42 - G.Ç. Avşarbabam Benim >

Gülhan Çabucak