Rüzgâr gözlüm dediğin…

Benim sana baktığım gibi,
hiç, bakmadın ki bana…

Gözlerini kaçırırcasına,
ışıktan,
buğudan,
renklerden,
öylesine çocuk,
öylece içine gömülmüş,
öylece suskun,
öylece binlerce cümleyi,
beyninde koşuşturan,
ürkek
ve de
korkulu,
bakmadın ki bana…

Rüzgâr gözlüm dediğin,
bak,
dindi o acımasız tufan rüzgârları…
Acındırası rüzgârlar…

Bak karardı gözlerim,
maviliğinden kaçarak,
buruştu dudaklarım çatlak
ve
yüreğim,
yorgun düşlerin peşinde,
koşarken,
bak,
atışları zayıfladı…

Artık yorgun bakıyor gözlerim,
onca,
alacalığa…

Sen bana hiç, benim sana baktığım gibi, bakmadın ki…

Mustafa Yılmaz