Sen Yokken De Varsın…

Bugün güneşin parıltılarını göremedim,
Penceremden sızarken…
Çekemedim taze çay kokusunu ciğerlerime.
Ötmedi mi bu sabah kuşlar…
Neden her şey siyah beyaz…
Suyun bile tadı yok.
Rabbim kollarım bu kadar ağırmıydı,
Güçlükle tutuyorum telefonu…
Gözlerim kararıyor,kanım çekiliyor
Ha düştüm düşeceğim…
Senin sevgin,senin sıcaklığındır
Beni ayakta tutan…
Hastane koridorları ne kadar da sessiz…
Ürkütücü…Soğuk…
Belki de üşüyen benim sadece,
Ellerim buz gibi…
Ah bu ilaç kokusu beni öldürecek
Niye herkes boş gözlerle bakıyor,
Ne var yüzümde…
Sen yoksun…
Ne kadar isterdim yanımda olmanı
Elimi tutmanı…
Olsun…Üzülme sen sevdiğim
Sen yokkende varsın.
Bi sesini duymak bile mutlu ediyor beni…
Her an benimlesin
Gözlerimi kapattığımda sen,
Açtığımda sen…
Varlığın güç veriyor bana
Uzak olsanda,yakınsın …
İçimdesin…
Seni soluyorum,
Seninle yaşıyorum
Seninle öleceğim…

Neriman Kul Atik