Ayrılık Mesajları

Akşamı sildim bıraktım hüzünlerle Bir gece yarısı ölü buldum düşlerimi faili meçhullerle Korktum agladım ne yapacagım ben diye Yine hüzün vurdu bir gece...

Ah gül pınarım Hayatın en yorgun anında Haşarı saçlarınla Çocuksu bakışlarınla Çaldın gönül kapımı. Ah buğu bakışlım Renklerin solduğu Şarkıların sustuğu Zamanın durduğu Yerde sen başlıyorsun. Ah sevdalım Sen yüreğim kadar...

Sakla yaralarını kalbim Şimdi eskiyen bir hayalden geldim Yine bir teselli istiyorum Nedir dünyada insan olmanın tesellisi? Çocukken oyunlar, büyürken hayaller Şimdi ne olabilir? Şimdi, çöl...

Köşe başında beklerdi yalnızlığım, Üstümde yırtık bir elbise,ay ışığının hüznüyle bakardı gözlerime. Elinde patlamış bir top koşardı ona çocuk yanım. Aksak eliyle şişirirdi...

Sen Yokken Biraz Daha Ölüyorum Ben Sen yokken biraz daha ölüyorum ben Gönlüm sonbahar, yaprak yaprak dökülüyor Her mevsim kış, hergünüm gece Sonu yok...

Gidip de gelmeyenler arasına yaz beni… Şimdi gidiyorum ya senden; bir daha hiç dönmemecesine alış artık terk edişlere bana yapılanı yapıyorum...

Ardından bakıp ağıtlar yakmayacağım senin için. Önünde diz çöküp yalvarmayacağım asla sana. Ümitsiz kalacak belki sana olan aşkım.. Biliyorum bir daha dönmeyeceksin bana. Ama...

Çiçekler büsbütün solsa, Dünyanın derdi kalbime dolsa, Hayat bana karanlık bir zindan olsa, ...AŞKIM...YOLUNU...BEKLEYECEĞİM... Ayrılık canımı, hasretin kanımı içsede, Aradan seneler geçsede, Kainat başka diyarlara göç...

BİLEN OLMADI Sen giderken bende ordaydım Sessizce gidişini seyrettim Uzaktan el salladım Gören olmadı Otobüse binerken Arkandan çığlık attım Duyan olmadı Gözden kaybolurken Seninle umutlarım Uçurumun kenarına Gitti geldi ruhum Sen gittikten...

Gittin, beni öylece bırakıp gittin. Hiç düşünmeden Bensiz ne yapar?diye Bensiz mutlu olabilir mi, yaşayabilir mi? demedin. Her şeyi bir anda üstelik...

Gidiyor musun diye sorma bana. Gönderen sensin. Ne terk etmeyi istedim seni, Ne de daha yaşamadığımız bu aşkı toprağa gömmeyi. Senin kadar öfkeliyim ben...

Yabancıdır tüm bulutlar bana Yırtınır ruhumda derin bir yara Bakışlarımın feri solmuş Kimse duydu mu? Çaldı mı kapımı? Sorun, bakayım.. güneşi söndüren yağmura.. Kalbim acılar rıhtımında...

ßu kadar mı zor onsuz yaşamak? Hayır bu kadar zor olmamalı... Hatta daha iyi olmalı senin için Artık o hep şikayet ettiğin yüreğinde...

Seni saklayacağım inan Yazdıklarımda, çizdiklerimde Şarkılarımda, sözlerimde. Sen kalacaksın kimse bilmeyecek Ve kimseler görmeyecek seni, Yaşayacaksın gözlerimde. Sen göreceksin duyacaksın Parıldayan bir sevi sıcaklığı, Uyuyacak, uyanacaksın. Bakacaksın, benzemiyor Gelen günler...

Sen Yokken Biraz Daha ölüyorum Ben Sen yokken biraz daha ölüyorum ben Gönlüm sonbahar, yaprak yaprak dökülüyor Her mevsim kış, hergünüm gece Sonu yok...

Bir yararı olacağına inansam Tutup ateşe vereceğim şu resimleri... Sonsuz karanlıkta dahi, Seni fark etmeyeceğimi bilsem çoktan kör ederdim gözlerimi.... Ayrılığın hakkını ver... Anlamsız kıl tüm...

Mavi desenler terk edilirken yavaş yavaş Grubun kucağında Dağların oyasız örtüsü kızıllık Yetim bir kelebek ısıtır bağrında içimdeki ordular başlamadan sefere Işık vurur yüzüne, ay...

elveda hadi gel kaybolacagım yoksa karanlıkta belkı sısılı bır kıs gecesı belkı sonbahar aksamı cesetımı bulacaklar camurlar arasında gelıp sana haber verecekler ınanmayacaksın bır elınde sılahı bır elınde resmı vardı dıyecekler sasıracaksın sonra kalkıp...