Ayrılık Şiirleri

Hep kopan gül Hep esen rüzgar Esme rüzgar Ayrılık başlar Hep bana mı hep bana Böylesi rastlar Hep ben mi hep bana Böyle yaşananlar Ayrılık saati çattı bak Sensizlik...

Seni sevmenin bedelinin bu kadar büyük olacağını bilseydim. Yinede severmiydim bilmiyorum. Dostlarım el oldular bana senin uğruna Yaşanmış senelerim gitti bir boşluğa Yaban ellerde...

Topladım korkularımı ve aşkımı bir valize, gidiyorum. Artık görmeyeceksin yüzümü, Duymayacaksın sesimi, Kıramayacaksın kalbimi. Uzak diyarlar geçecegim yorgun, argın, Sen ve aşk arasında yorulacagım, Belkide unutmaya çalışacagım, Eski...

Zalim,zalim,zalimsin be İstanbul! Çok gördün bana mutluluğu, Çok gördün bana yaşamayı, Nefes almayı çok gördün,Gülüp eğlenmeyi çok gördün bana. Sende tattım acıyı, Sende tattım iki...

Kalbim bir zamanlar deli gibi severdi En çokta ''Seni Seviyorum'' sözcügünü Hoşuna giderdi Eger bir gün dönersen Yolun sonunda da olsa kalbim Diyecektir aşka 'Merhaba' Yok gelmezsen Sonsuza...

İçimden geçenleri bir bilsen Yine koşup gelsen o dar sokaklardan Gönlüme ışık saçan bir güneş gibi dogabilsen Senin için yanan bu kalbi bir...

Aşk dolu yorgun yılların duygularını, Rüzgara sattım bir damla göz yaşına. Zalimsin Yar! Zehirdir yüreğinden akan. Umutlarını yitirmişken koca şehirde, Mutluluk döktüm kadehine, haydi...

Giderken tek bir şeyi unutma sevgili, Seni delicesine sevdiğimi. Yüreğim sensiz bir sokak çocuğu şimdi, Yüreğimden göç etti artık sevgiler, Sen olmadıktan sonra ıssızlaştı...

Bırakıp da gitmeye karar vermişsin, Yolun açık olsun çok istiyorsan. Bu sevda burada biter demişsin, Ne diyebilirim, eğer mutluysan. Yalanmış demek ki verdiğin sözler. Renkli...

Denizde bir kum tanesi, Çölde bir su damlası beklerken, Bir gün sen gelmiştin aniden, Hayat adeta yeniden başlıyordu, Gözlerini seyrederken. Bir gülüş bekle yüzümden, Ve bugün...

Kapandı kapılar buruk bir sancıyla… Bir “veda” anı kaldı dimağlarda … Koskoca bir ömürden arda Bir avuç hüzün kaldı… Kılıcını kuşandı anılar, Bir bir dikilip...

Durma hadi git; Ardından bakakalırım ben. Züleyha olan benim ben, Sen dudaklarını bükerek git. Sessiz sedasız git bu kentten Geçerken uğramışcasına git. Topla neyin var neyin...

Gidiyorum Sustu artık dilimdeki kelimeler Bir daha güneş bizim için doğmayacak Dudaklarım seni seviyorum cümleleri kurmayacak Sustum, bir kez daha gözlerim aşkla bakmayacak Ellerini tuttuğumda...

Ayrılık vakti kavuşmanın içinde Dönülmez bu yolda zamanın içinde Söndürür ateşi yanmaz ve tüterse Gelinmez kirlenir yumanın içinde Eskiler dikilir oynatır sevinç Erenler tahtında kanatır...

Ayrılık Çekilmez Öyle bir letafet düşer dudaktan Aklımı başımdan alır sözlerin! Bakışlar cezp eder geçer odaktan Kalbimi derinden çalar gözlerin! Geçmesin bu vakit son fecre...

saatler gelip geçiyor zaman o kadar acımasız ki tek kelime edemiyorum aslında sana... sen de acıtıyorsun artık ve sen de yaralıyorsun beni yalnız başıma koyarken bilmem...

Gidenlerin ardından Eğer gitmek istiyorsa biri Aklında sadece gitmek varsa Önüne dağ olsanız ezer geçer sizi Hiçbir şey engel olamaz ona Kalırsa sanmayın ki vazgeçti Sanmayın...

Vazgeçtim Oyuncaklarımı aldılar ellerimden, Kumdan kalelerimi yıktılar. Ne varsa yaşama dair; Çekip aldılar umursadan. Ve usul usul kan kaybederken yüreğim, Ben vazgeçtim çocuk olmaktan.. Keşke dedim hep, Uçurtmamı...