Yalnızlık Şiirleri

Yalnızlığı seviyorum; Sadece yalnız kalmak istediğimde! Yalnızlığı sevmiyorum, Sevmediğim halde onun beni istemesinde.. Yalnızlık çok yalnız! Mustafa Arif Öztürk

Sen yoksan eğer, Dünya dönmesin, Güneş doğmasın, Ay aydınlatmasın. Yıldızlar düşsün en olmadık yerde, Yağmur yerine üstümüze lavlar yağsın. Dondurucu...

Bir zamanlar en iyi ben anlardım Bu sevdanın dilinden Şimdi ise yine bir ben çekerim Ne çekersem ayrılığın elinden Oysa benim noksanım değildi sensiz...

Bakışlarınla kilitlenen sözlerimin her harfi, Damla damla, yüreğime sen olarak düşerdi... Ardından bir çığlık biriktirirdim sana, Ve her haykırışımla, aşk olup etrafımda eserdi... Uzaklığınla...

Gelişin başkaydı Dönüşün başka Merhemin var mı? İçimde ki aşka Yazma diyorsun, yazma… Aradım başka. Tacizlerim bitiyor Ama kalbim başkent kadar, Yoğun atıyor. Bak ellerinden son şiiri ile Bir şair...

Göz yaşlarıma gizlenmiş bir hayatsın… Gece yarılarında düşüncelerimde yaşattığım Rüyalarımdaki sevgilim! Hangi yaşantım gerçek bilmiyorum ki, Gece, umut dolu yaşadığım mı? Yoksa……… Gündüzümde, gerçek olan seni...

Ya beni sana götürsün, Ya da getirsin seni bana, ölüm... Kırıntısı bile kalmadı ümidin Böylesi yaşanmıyor gülüm... Şimdi, Kimsesiz bir sokak çocuğu gibiyim. Sersefil, günübirlik, yarınsız Her...

Elini yüreğime koyduğunda anladım Hiçbir şeyin bir daha eskisi gibi olamayacağını Zaman, sana geç kaldığımı yüzüme haykırdığında durmuştu zaten Kurmayı unutmuştuk saati ve...

Uzun zaman oldu dizelerle buluşmayalı, Belki de duygularım küs şiirlere, Belki sen gidiyorsun bu defa dönmemek üzere, Belki de izin kalıyor sadece yüreğimde, Derken, Can...

Üzüm gözlüm,bu kaçıncı mektubum, Elimde bir mektup bir de pul kaldı. Hazan vurdu yüreğime,mağlubum, Gülşenimde bir kurumuş gül kaldı. Yazmam dedim,kasem ettim,şart ettim. Gene yazdım,anla...

Bedenimde bir bendin Kökleri köklerime sarılan Aynı topraktan beslendiğim sevgilim Ayrı çiçeklerde renklendik Can suyumu paylaştığım Hayat haznem, yaşama sevincim Ruhuma söz geçiremediğimden Bedenimi sende yitirdim sevgilim. Yokluğunda...

Yazın kavuruculuğuna aldırmadan, yürümedik mi yalın ayak! Kışın en sert halini ısıtmadık mı yumuşacık ellerinde, Hele baharın tüm yeşilliğiyle, tomurcuklar altında söz...

Düşünüyorum Karanlık'la çevrili dört duvar içinde Hayalin bir ğüneş gibi parlıyor Seni tam unuttum derken ğözlerimin önünde Okadar ğüzelsinki ve o kadar masum Sanki bir...

Yalnız yalnız kalamıyor insan yapamıyor işte... Neden aramak  mı gerek sanki Yapamazki.. Karanlık ve boş duvarlarla kalakaldığında İşte o an vurulur insan ta derinden Hep bir...

Ateşi; eriten demirden dağı, Buzdan daha soğuk olabilirmiş... İnsanın geçecek elbette çağı; O çağda gönüller dolabilirmiş... Her bir şeye veda, veda mı gerek...? Demek daim...

Gittikçe yalnızlaşıyorum Havada nem ve karanlık Sisler gibi iniyor dünyama Daha özleyemeden yalnızlık Çevremdeki herkes bana yabancı Sevgi ara-sıra yalnızlık hancı Her kim derse yalnız değilim Bilin...

Gittikçe yalnızlaşıyorum Havada nem ve karanlık Sisler gibi iniyor dünyama Daha özleyemeden yalnızlık Çevremdeki herkes bana yabancı Sevgi ara-sıra yalnızlık hancı Her kim derse yalnız değilim Bilin...

Onca zaman sonra Baktım ki olacağı yok Yalnızlığımı göndüm gönlüme Kanayan yüreğim, sensizlikse acı sızı Taş bastırdım üstene Hoyrat, deli rüzgarlara vurdum kendimi Gül kokunu mu...