Yalnızlık Şiirleri

Alışmıştım yürek sesine Melodiler şaştı,sen yoktun... Şiir öksüz,aşk yetimdi Sen yoktun Peronlar bomboş... Yolcular firar Ne el sallayan, Ne sevinçten ağlayan Hışkırıklar boğuk Dağlar büyümüştü, hasret kadar Denizler boğulmuştu... Sen yoktun... Sahiller...

Yad ellerde kalmaz ahım, Bir tarafa vurur elbet. Sevdiceğim,ruhum,nazlım, Sensiz dünya neme gerek.. Başka yollar tuttu hayat, Gül kokulum gel de bir bak, Sensiz yaşanmaz ki...

sensizlik nasıldır bilirmisin geceleri. geceler gri, lambalar soluksuzdur. tan yerinde gün zorlukla dogmakta, sensizligin soguklugunda saatler, her yerde haykırışlar, feryatlar var. gül kabuguna çekilmiş, bülbüllerde korku var. kaldırımlar...

yalnızlığına kaldı denizle martılara üveyik hüzne aldı çığlığın tartılara sersemliğine diken dökülür san erken uyku ağırlıktan içindesin hep karanlığın zamanda kıstım ben yelde gibi içten yürümedik mi yıldızların ışıdığı gecesi taşır sök uyandığında bakın ki sana daha yakın varlığına da sakın sağlığın...

Bir sevda taşıyorum içimde Beni çağıran bir ses duymak istemediğim Karşı koydukça duygularıma Bir o kadar derine iten bir sevda… Bir sevda taşıyorum içimde Unutmak...

Gün geçmez yüreğimdeki acı bitmiyor Amansız bir hastalık gibi Sensizlik yapayalnızlık yüzüme yüzüme vuruyor Sensizlik gecelerime akıyor yorgunum halsizim güçsüzüm İlacını bekleyen hasta gibiyim Gözyaşlarım var bana...

Bugün oturdum yine, Her daim şiir yazmak için oturduğum Pencere camının dibine. Esen rüzgara aldırmadım bugün, Fırtınalar içimi titretirken. Sensizliği düşünmeye meylettim, Olmadı yapamadım. Düşünemedim. Düşünmeye çalışırken Kendi içimde...

İçimde bir sevda yalandır sanma Yetemem kendime sen olmayınca Deseler yalandır sakın aldanma Giremem bendime can olmayınca. Yüzünde yel esse dalım kırılır Aklım gölgelenir salım...

Karanlık gecelerimden sonra, Gün ağarırken yavaş yavaş güneşe doğru, Mutlu tınılarla sen sen demlenmişyüreğime, Sessiz ve sensizlikte olsa sonuçta. Susuzluk bu, Havasızlık, nefes alınmıyor sensiz geçen...

Sensizlikler de boğuluyorum buralarda Git gide azalıyor günlerim Sana göçmek istiyor bu yürek Karanlıklara terk ediyorum aydınlıklarımı Bir gecede yakıp yarimi Şafaklara satmak istiyorum ihanetini Aydınlıklara...

Yaşanacak ne kaldıysa o bir satırlık ömrümde Her yeni bir başlangıca düşlerimden iki parça ayrıldı O bir satırlık dediğim aslında iki satırlık...

Bir gözleri vardı kalp yakan Erirdim,gözbebeklerinden kalbine akan Sonsuz aşk derdim bir gülşüne Ve gamzelerinde sonsuzluğa ulaşmak Görürdüm ya karşımda seni Geçerirdin o an kendimden...

korkunun pencesinde kalan enseler ne yana kacsalarda yakalanırlar delinmiş hayat,merdivenden yuvarlanmakta maskesini cıkarsa ayna korkar kacar gercekle karsı karsıya kalmaktan bir ayağı cukurda geleceğin, neyin matemi...

Bahar gelmis bizim daglar buz tutmus Karlar erimiyor sen yoksun diye Deli gonul senin icin yas tutmus Yurekten yaniyor sen yoksun diye Guller acmaz...

Bügün yine seni andım Resmin elimde sessizce Gezerken Seni sordum karşıki dağlara Duymaz oldu sesimi Hasretinden sessizce ağladım Hayalini gördüm dün gece Gök yüzünde yıldızlara bakarken Gözlerimi kapattığım...

gözlerinin alazında semaha durdu yüreğim mısra çekiyorum bakışlarından... nasıl anlatsam nasıl anlatsam gözlerindeki yangını gözlerin okyanuslar kadar derin gözlerin dağ rüzgarları gibi serin maviye alkım mavisine çalar gözlerin gözlerin hani yıldızları...

gittim de geldim izim durur mu daha kimsesizliğim soğudum sende kalsın gölgesi silik kar yağmıştı üstüne nasıl asilik ışığına kastı ne düş doğar bugün şehrin can damarına gölgesi de yok yolu...

Gece erken çöker bu şehirde, Günler sensiz olunca. Yolculuk görünür gönlüme, Bakarım,inan kesmez gözüm, Kopmaz bedenimden adımlar, Yollar sensiz olunca. Bin bahçeye uğrar da düşüm, Bir renk...