Yalnızlık Şiirleri

Dumanları coştu aşkın küllerinin, sevgiler kaldı öksüz, ben ise harabe. içime çekiyorum son gülüşünün tadını. Çıkmaz bir yoldayım elimde son...

Bir yanım asi isyankar sevdam Bir yanım ıssız kimsesiz yalnızlığım Bir yanım kanayan yaralı geçmişim Bir yanım çığ gibi biriken özlemlerim Ve Sensizliğe sürgün yüreğim Düşüyorum...

Öyle yanlız sensiz kaldım Seni hiç unutamıyorum Sensiz ben üzgün hapsedilmişim Dargınım herşeye neden bilemiyorum Kıramıyorum ellerime vurulan kelepceyi Kıramıyorum ayaklarımdaki prangaları Kıramadım Beton Duvarları Sensizim aşamadım...

Uyandım isteksizce gün ışığını kuşanarak Sensizlik geldi çöreklendi inatla yanıbaşıma Yüzümde acı bir gülümseme beliriyor sadece Koskoca 46 yıllık yaşamın her bir karesinden...

Hiç bir yere gitmedim.. Gidemedim.. Çok yakınında mıh gibi çakılı sendeyim.. Ne aptallıkmış Başka adreslerde olmayı denemek.. Yüreğim beni bile saf dışı etmişken.. Adresini kendi çoktan belirlemişken.. _27.08.2013 Gülseven Aksoy

Ne uzaklaştırıp atabiliyorum seni yüreğimden Nede bir başkasını koyabiliyorum yerine Hiç çarpmıyorki zaten yüreğim bir başkasında Kilitlemişim gönlüme açılan bütün kapıları Sönmüş bir yanardağın...

yalnızlığın karanlığında, ellerimi uzattım... ellerin yoktu...! yüreğinin ışığında parmaklarını gördüm... tutamasam da hiç önemi yoktu..! sensizliğin sessizliğinde, kulağımı kabarttım... sözlerin yoktu...! yüreğinin atışlarında nefesini buldum... duyamasam da hiç önemi yoktu...! aşkın sonsuzluğunda, ufukları aştım... görünürde yoktu...! yüreğinin...

Yaşama güldüğüm andı gözlerin Yakar yüreğimden beni közlerin O bana verdiğin tatlı sözlerin Sen gideli gülüm gör ne haldeyim Mesken ettin yârim gurbet elleri Bekliyorum...

yalnızlık.., gece oldu çöktü pencereme... ne kadar ışık yaksam da nafile... karanlık iniyordu gönlümün en derinine... yırtık... sarkık perdeler ne kadar örtse bile... yalnızlık.., can dostum oluyordu hiç istemesem de..! Fikret Turhan-Yalova, 10.08.2013

Dev buz dağları gibi önüme çıkan Yığın yığın pişmanlık ve keder oldun taa içimde Her karanlık olduğunda hüzün olup oturdun yüreğimde İçimde biriken...

yağmur damlaları, sessizliği... gök gürültüleri, yalnızlığımı bozdu... birileri. beni aşkıma... birileri de korkuma çağırıyordu... sabah, karanlığın ritmini... gün, yalnızlığımın şeklini bozdu... birileri, beni hayata... birileri de yokluğa çağırıyordu... Fikret Turhan-Yalova, 01.08.2013

ŞİMDİ GİTTİN . . . VE YOKSUN . . . VE BELKİDE HİÇ OLMAYACAKSIN . . . BELKİ BENİ UNUTACAKSIN . . . BEN...

öyle uzaktım ki senden.., boğulmak üzereydim hasretinden... kim bölmüştü bu yolları.., kavuşmanın uçlarına değmeden... öyle uzaktım ki senden.., kaybolmak üzereydim esaretinden... kim örmüştü bu duvarları.., kurtulmanın planlarına...

yalnızdım... sensizlik sarıyordu beni.., geceler açılmasa bile mazideki anılar, açıyordu beni..! yalnızdım... hasretler geçiyordu beni.., güneşler doğsa bile içimdeki geceler, sarıyordu beni..! yalnızdım... ateşler dağlıyordu beni.., külleri örtse bile gönlümdeki korlar, yakıyordu beni..! Fikret Turhan-Yalova, 25.07.2013

Islak sokakların sessiz yalnızlığındayım Hayallerim şehrin ışıklarıyla dans ediyor Üstüme çöktü hüzün kalbimin en derin karanlığındayım Hasret kaldım gözlerim her yerde seni arıyor Gözlerim...

Yaşamla ölüm arasındaki çizgiydin sen; Attığım her adımda benden uzaklaşan sevgili... Usul bir meltemdin gönüle esen; Bazen kasırga gibi şiddetli,bazen ise sıcak ve...

öylesine... sesleneyim derdim, arada bir... olmazdı..! hiç yüzüme bakanım... yalnızlığıma, şaşar kalırdım..! öylesine.. nefesleneyim derdim, arada bir... olmazdı..! hiç paylaşanım......

Meğer ne kadar duygusuz ve yavanmış aşkın, Kör karanlık gecelere hapsettin varlığımı, Sensiz nasıl güçsüzüm bir bilsen sevgili, Eskiden buralarda sanki gülümserdi gökyüzü, Sen...