Ve Sen…

Ve sen
Tutsağım
Gittiğinde
İçimde kuruyan
Toprağım.
Sen diye sardığım
Yakamozlarda açan
Yaprağım.

Ve sen
Geceme düşen
Yalnızlığım.
Bir an gözlerine
Takılıp kaldığım.
Varıp kapısında
Aşkı aradığım.

Ve sen
Düşen saçlarım
Gün batımlarında aradığım
Şiirlerim gibi kıskandığım
Mavilerde uzayıp giden vuslatım

Ve sen
Akşamım
Alıp beni götüren
Efkarım.
Kimsesizliğimde
Tutunup kaldığım
Mevsimlerde sakladığım
Hiç solmayan
Gül dalım.

Ve sen
Dermansız hastalığım
Yanan bedenimi
Serinleten rüzgârım
Ve sen
Ağlatanım
İstanbul bakışlım.

Yavuz Selim Öten