Adım Adım Aşk

Ayak sesleri duyuluyordu gidişinin
Sessizliğin uğultusuydu duvarlarda yankılanan
Oysa hiç gelmemişti
Gölgesi hiç düşmemişti şiire
Bir düşün kırılmasıydı gerçeğe
Eli uzansa tutacak sanırdı maviyi
Kandırmayı seviyordu kendini
Bir de düşe ait aynada görünmeyen seni
Sonra
Dudağını ısırdı şaşkınlıktan
Vermemeliydi yüce dağa yüreğini
Har vurup harman savurdu gece
Ait olmadığı sevdaya uzanmış parmakları
Boşluğu tuttu,
irkildi hayali
Nereden düşmüştü düşün içine…
Kandırılmayı sevmişti hep
Gözlerini yumduğunda görünmeyenleri bir de…
Oluklardan akan yaşıydı
Sağdı gecenin göğsünden
Tadını ardında bıraktı
Yeni umutlar beslemeliydi
Yine düşe açılmalıydı ardında sen olan kapılar
Eşiğinde seni bırakarak…
Gökkuşağı düşmeliydi kapıya
Gözden dudağa düşmeden tebessüm…

Tuba Aydın