Ağlamak Aşka Yaraşır

Kime baksam biraz yalnızlık, biraz suskunluk… Kime baksam daha çok derinleşip giden bir suskunluk ve yalnızlık…
Ve kırıldı artık avucumda sakladığım kristal gözyaşı…
Çünkü ağlamak aşka yaraşır
Son damla ayrılığa saplanan bir bıçak gibidir
Geri dönme ihtimalini şah damarından kesen
şimdi
İçimde yoksun sen dışımda hiç olmadığın gibi
Bu şehri seninle sevdim ben
Tren rayları ve ıslak bir yalnızlık
Ve uzadıkça pas kokan bir yalnızlık
Yokluğunda üşüdükçe ceplerimde taşıdığım
Ve hemen her şeyi kırmaya hazır bir yumruk pişmanlık
Kırıldı artık avucumda sakladığım kristal gözyaşı…
Çünkü ağlamak aşka yaraşır
Kimsesiz ve daha çok bizsiz öpüştüğümüz yerler
Ölürcesine birbirimize sarıldığımız yerlerde
İki kaçak çocuk sureti bir hayal
Ve parmakların son kez parmak uçlarımdan kayıp giderken
Dudaklarımda kalan ve dudaklarımı kanatan
‘Gitme kal’ durağında artık bir ölü varlığım..
Kırıldı artık avucumda sakladığım kristal gözyaşı…
Çünkü ağlamak aşka yaraşır
Ve şimdi bu şehirde
Adını andığım her yerde susuyorum
Soğuk bir gözyaşı yanaklarımı öpen
Ve ben kime baksam nereye baksam
Seni özlüyorum
Seni çok özlüyorum