Ağlayamadım bile…

Ağlayamadım bile…
Şiirlerim okunmamaya başlandığında
anladım gerçek şair olmadığımı
fakat yine de buna şükür
oldum olası sevmem zaten
lüzumsuz eleştiri oklarını…

Şiirlerimi silmeye başladığımda
ağladım kimse duymadı sesimi
ve uğruna şiirler yazdıklarım
unuttular ya da unutmayı seçtiler
anmadılar artık ismimi…

Şiirlerim avutmamaya başladığında
farkettim erkenden doğduğumu
ama hep bir şeyler için geç kaldığımı
arkadaş canlısıyım derken
yalnızlığımı sardığımı…

Şiirlerim bile terkedince beni
gömüldüğümde içimin karanlığına
bir yıldız aramaya çıktım çaresizce
içimden havalandı kanatları kanayan
yaralı bir kuş uzay boşluğuna…

Şiirlerim yerini tutamayınca
gerçek sevgililerin
ve unutulmak gücüme gidince
dalıp düşüncelere derin
ağlayamadım bile…ağlayamadım bile…

Gülhan Çeliktaş