AĞLAYIM MI GÜLEYİM Mİ BİLMİYOM

Yıllar sonra geldim gördüm köyümü
Ağlayım mı güleyim mi bilmiyom
Şöyle bir göz attım gönül dağına
*** Her yer ören olmuş sanki harabe
*** Ağlayım mı güleyim mi bilmiyom
**
İnsanlar değişmiş hoş sohbet bitmiş
İnek Dana Tavuk ne varsa yitmiş
Eli iş tutanlar gurbete gitmiş
*** Bir Kuzu güdecek çoban kalmamış
*** Ağlayım mı güleyim mi bilmiyom
**
Sağda,Solda kalmış üç-beş ihtiyar
Göçün alan gitmiş hep diyar,diyar
Kimisi çok dertli,kimi bahtiyar
*** Emmi,dayı birbirine darılmış
***Ağlayım mı güleyim mi bilmiyom
**
Çıkarcı bir nesil aldı yürüdü
Hayırsız evlatlar ayak sürüdü
Köyün enikleri bize ürüdü
*** Bağ,Bahçe hep hozan olmuş harabe
***Ağlayım mı güleyim mi bilmiyom
**
Der Dur@k’ım boşunaymış telaşım ?
Bulgur taşı gibi döndü şu başım
Kabristanda yatar,anam gardaşım
Baba oğul birbirine darılmış
*** Her’yer yıkık dökük ören’e dönmüş
***Ağlayım mı güleyim mi bilmiyom
**
Dur@k YİĞİT
Gönüllerin Ş@iri
KOCAELİ