Akıllı Yalnızlık

Aşkın yanlışı bensem
benim doğrum olamazsın sen AŞK

‘bana aşkı anlatmayın n’olur’

kapadım kulaklarımı
yüreğimden fışkıran ‘ah’ lara
yağmurlu bir Haziran gecesinde
ya da intizarı çürütmüş şu debdebeli zamanda
isyanlı sukûttayım ‘ eyvah’ lara

üzgünüm
kırgın gülümsedim
bayramlığı kirlenen bir çocuk gibi üzgünüm
kırılmasın bana dünüm
aşkı, aşksız en uzak noktaya gömdüm
mavi miydi pembe mi yoksa
yüreğimin kubbesinin yalancı sesi miydi? anlayamadım
el pençe karşımda duran hülyaları
çağlayan bir şimşek gibi aştım
fırtına mıydı boran mıydı yoksa
beynimi sarsan rüzgârın en yırtık yeri miydi kavrayamadım
sadece ızdırabın içinde yama yamaydım

‘bana aşkı hatırlatmayın n’olur’

bu şiire gömdüğüm ‘vah’ ların sesi

bu mısraların özet tümcesi

belki de kurtuluş bestesi

kısacası yarin düşüncesi

akıllı yalnızlık
başını ellerinin arasına almış düşünüyor;
serseri bir kurşun gibi delip geçen yamalı aşk daha da sakıncalı diyor

‘bana aşkı hatırlatmayın n’olur’

Nihâl MİRDOĞAN