ALIŞMAK sensizlige

Alışmak sensizlige
yanıp kavrulurken zaman
hasret yağmurun güzelliğinde
serinleyip ferahlarken yürek
alışmak sensizliğe geceler sabaha gebe

günün geceye hasretiyle damla damla
erirken güne
alışabilmek sensizlige her nefeste
bir degil bin ömür nefeste unutmak mümkünmü?
sensizlige alışmak
bin ömür geçsede mümkünmü
kimi satarken sevgisini

alışmak sensizlige
ellerin elin ellerindeyken mutluyken
sen
adına mutlu olmak mutlulugunla
alışabilmek sensizlige

diclenin derin sularında
sızlarken kızıl karanfil ağlar
türküler hep hece hece sen kokarken
boğulur zaman
izlerin karanlıgı bin parçaya bölerken
zamanın koynunda
masum uyurken bir garip
alışmak sensizliğe

ne zordur bilirmisin sen sevdigim
ölüme razı olmak katran gecelerde
konuşamayıp sustugum
gecerde bıcakları bilerken kanım
alışamak sensizlige
nefesim sen sen kokarken bugünümde de

sezsizce gece günle buluşurken
hala mühür gözlerinde saklı hayaller
küle dönsede sevdam
alışmak sensizliğe gecenin ziririnde
yıldızlar parlarken
inerken yer yüzüne sevdayı izler
göz bebeklerimde

sabah oldu sevdigim asırlar geçti alışamadım sensizlige
gün ışıgı degiyor sacların her teline
şiir susup heceler hala utangaç sensizlikte
sensizlik ölüm her şiirde
ağlarken kelimeler gizlice
alışmak sensizlige iki gözüm hala zaman darlarda
hala sürginim yalan zamanda

alışmak sensizliğe ömür biterken hala
vurgun gülün rengine vurgunum gül soluk
yorgunum yorgun sensizlikte

Nejla Özkan