Anarşist Aşk

Bir senfoni oluyor yalnızlığım,
Eroinman gözlerimde
iskeleden ayrılan kırık bir sandal gibi muallak çıkışlarım
Hafif rüzgar esintisinde,
Küfür doluyor kulaklarım
İsyan oluyor terkedilişlerim
Ve kan kusuyorum diyorum,
“Gel” dedikçe..
Gıcırdıyor dişlerim kalbim, ağzıma düşüyor..

Bir anarşist gibi
sokağa dökülüyor seni sevmelerim..
Kalbim joplanıyor,
Morarıyor dudaklarım..
Yaka paça gözaltına alıyorsun gözlerimi..
Vuruluyorum..
Ölüyorum..
Gözlerimden kan kusuyorum gözlerine..

Kapitalizm bir düşünce seninkisi,
Ben ise ezilmeye mahkum bir kalp işçisi..
Peki bu dudaklarımdaki yara kimin eseri?

Anlıyomusun Alaina?
+ İstiklal Cadde’sinde omzuna çarpıp geçen bir insan kadar yabancıyım sana.
Dava arkadaşı bile olamadık seninle,
Köşe başında tutar döverdin,
Seni sevmelerim nezaman sokağa dökülse..