Anlatılmaz…

Ben!
Gül’ü, baharımı hep aradım!
gün ağardığında güneşte
kar yağdığında beyazın saflığında
yağmurun serinliğinde
aradım!
gecelerin en mahrem yerlerinde,
gecenin yakasını yırttım!
sadece bir tane olan…
sevince boğduğu gibi, üzen
üzdüğü gibi, sevince boğan
halden hale beni tekrar tekrar yaratan…
Ben
Gül’ü, baharımı hep aradım!
hep bir çocuk, hep bir bebek saflığında…
ışıl ışıl baktığında
bir de masum ve titrek, gözler kesiştiğindeki o güzel anı!
hep aradım ANLATILMAZ
Sen’i!

Hayrullah Terkan