Anlayacaksın…

Bir gün,
Bırakıp gittiğin gibi
Ben de gideceğim,
Göreceksin…
Buralar nasıl sensiz kaldıysa,
Bensiz de kalacak…
Ne sararan yaprakların,
Ne bu insafsız rüzgârların,
Ne de Sonbahar yağmurlarının,
Yasını hiç kimse duymayacak…
Çalınan şarkıların,
Yazılan şiirlerin,
Bu aşkı anlatamadığını,
Bütün yıldızlar bilecek,
Bütün geceler görecek…

Mevsim bahar,
Yeşile esir olmuş…
Bülbülün figanına,
Hiç aldırmıyorum artık..
Bir nefes kadar yakın,
Avuçlarımda çizgi,
Alnımda yazı değilsin…
Hadi gel artık demeyeceğim,
Bundan böyle:
Ben bittim,
Tükettin beni,
Bir damla suya hasret değilim artık,
Yağmurlar benim,
Yıldızlar benim,
Gündüzler, geceler benim…
Arama artık beni,
Sana o kadar yakınım ki,
Aldığın nefes kadar,
İçtiğin su kadar,
Bastığın toprak kadar,
Duyduğun ses kadar…

Bir gün,
Düşlerinde bulacaksın aradıklarını,
Hiç uyanmak istemeyeceksin…
Bir damla suya hasret,
Sensizlikle yanıp yok olanların,
Neler çektiğini,
Sensizliğin ne olduğunu,
Anlayacaksın…
Heyhat! …
Bastığın topraktan başka
Hiçbir şey bulmayacaksın…

İsmet Dönmez