Anne Öpücüğü

çocukken sokaklarda oynarsın
en çok da ebecilik oynarken düşersin
yara pere içinde gidersin eve
annen öper, geçer
iyileşir yaraların
acını unutursun
gönül oyunu
hiçbir oyuna benzemez
hiç ummadık bir anda
oyun oyunluktan çıkar
aşık olursun
onu bir gün görmesen aklın başından gider
evlerinin önü meskenin olur
pencereler sabah güneşin
ve hiç ummadığın bir zamanda
başka bir an çıkar karşına
sevdaya
umuda dair ne varsa alır götürür
ayrılık yarası öyle derindir ki
anne öpücüğü de çare olmaz acına

Erol Ars