”- Annem; O Kadar Gönlü Boldun Kİ…”

annem;
gören,
gözlerinin içi gülüyor diye
sana bayılıyordu..
oysa..
bilen biliyordu ki
senin yüreğin
gözlerinden çok daha derin
gülüyordu…

annem,
duyan;
sözlerin şakıyor diye
sana doyamıyordu….
oysa…
bilen biliyordu ki
senin dilin
bülbüllerden de güzel
şakıyordu….

annem,
bilen-tanıyan
ellerin açık diye
sana kıyamıyordu…
oysa..
bilen biliyordu ki
senin gönlün
ellerinde olmayanlara da
kıyıyordu…

annem,
inanıyordum ki
RABBİM sana
gönlünde olanlardan da
daha çok verecekti…

Fikret Turhan-Yalova,
20.10.2014