Aşk Acısı

mümkün değil hiç seni unutmak
nefes alabiliyorken daha
imkansiz geceleri uyumak
bilmem nasıl çıkarım sabaha

ne kadar büyükmüş aşk acısı
dayanabilirmi buna insan
ruhumu saran ölüm sancisi
bir türlü geçmeyen dehşetli an

sen varsın gönlümde ve gözümde
seni söyler hep duyduğum sesler
yanan bir kor ateşsin özümde
ateşi senin hayalin besler.

kalbim çıkacak sanki yerinden
ürkek kuş gibi çırpınır durur
hasretin yakar beni derinden
özlemin sırtımda büyük kambur.

manasız oldu bütün bakışlar
hükmedilemiyor artık dile
acıyla yaptığım haykırışlar
ya rab bitermi birgün bu çile.

bitmesin bu çile ilelebet
ömrümün sonuna kadar sürsün
çilesiz hayat sanki esaret
çile çekiyorsan eğer hürsün.

benden hür yok o zaman dünyada
ne ferhat ne kerem ne de mecnun
hiç gücüm kalmasada feryada
sen duy beni kalbim sana meftun…