Aşk geçer kapılardan

*
bu keder de geçer
bu öksüz kiraz dalının sesi
bu gölge oyunu
bu günler geçer
yağmurlu bir zamandır yaprağın tenine değen
adımladığımız kaldırım taşlarının ıssızlığı
saçlarımızdaki beklentisiz bu rüzgar
bulutları dolaşan bu mülteci özlem
bilirsin aşk da geçer kapılardan
bu keder geçer
bu karanfil
bu demlenen yas
kendi yüreğine sokularak avunan sancı
ayrılır taştan ve ateşten ve sudan
hecelediği öyküler kadar ağlamaklı bir nar ağacı
unutulan bir zamandan bu alfabe ve ışık
terk edilmiş köylerden geçen atlılar
içinde anne kalmamış evlerden ve
çocukların oyun oynamadığı sokaklardan
artık kuşların ötmediği su boylarından kılıç kuşanan mevsimler geçer
mezar taşlarından
güllerden ve reyhanlardan
ocaklardan geçer
düş aynalarından ve
savaş baltalarından
şubatlardan ve martlardan
boynu bükülen nisanlardan ve sevdalardan
tel örgülerle çevrili mayıslardan ve güvercinlerden
metruk bir aşk kalsın diye daha kaç hazirandan geçer
temmuzdan
ve dahi ağustostan
tenimizde kuruyan denizlerden ve çöllerden
eylüle ve mutluluğa hasret gözlerimizden
teslim olmayan ekimlerden ve karanfillerden
sevmekten vazgeçmeyen kasımlardan ve doğumlardan
kimbilir kaç aralıktan ve hala direnen umuttan
bu keder de geçer
bu iki ucu keskin bıçak
bu sürek avı
zamanın köprülerinden geçer
-nasıl da kan kokar mezopotamyada rüzgar
kanatlarından tutuşur beyaz
bir tutam şiir uçuşur
bir avuç kül
yarını arayan çocuklar-
*

ondokuzmayısikibinonüç&istanbul

Nazan Yinanç