AŞK GeRi DönüyoR…

Ve geri dönüyor aşk
Suçunu bilen
Ama gidecek kapısı olmayan
Bir çocuğun kocaman bakışıyla,
Kirpiklerinde ıslak suçları
Burnundan gelmiş günahlarıyla…

Dönüyor, şeb-i arus misali
Bir yanı nefisle bulanmış insan
Diğer yanı inadına ilahi…

Anadolu topraklarına,
Hint kızlarının alnındaki
Kırmızı damlaya dönüyor…
Soğuk saraylardaki, iskoç eteklerle
Dans ediyor çölün sıcak taneleri,
Din olup bir olup
Cennetten dönüyor, Âdem’le Havva misali…

Dünya gibi dönüyor
Döndüğünü fark etmiyor, gerçekten sevmeyenler
Belki kitaplarında yazılı bir bilmece
Ya da bir kural gibi kalıyor akıllarında
İki sessiz bir sesli
Üç harf, tek hece…

Bir genç kız gibi ilk gecesini yaşıyor
Bu dönüşle,
Ayaklar parmakları büzüş büzüş
Yanakları pembe, elleri titrek…
Beyazı çok seviyor o gün
Hemen beyaz bir kazak öreyim diyor,sevinçle
Yüreğimizi sarsın, ilmek ilmek
Hem kendime hem eşime

Nasıl dönüyorsa renkten renge kainat
Yazdan kışa
Bahardan güze
Ve nasıl dönüyorsa mutluluktan acıya yüzün
İşte öyle dönüyor
Her mevsimi ayrı heyecan, her mimiğin aynı hüzün

Döner de konmaz mı avuçlarıma
Terletmez mi ellerimin çizgilerini
Adımlarımı sabitlemez mi kendine
Gözlerimi takmaz mı gözlerine…

Olsun, yeter ki gelsin
Kapısında değer beklemeye
Hoş gelsin sefa getirsin
Aşk ne olur devam et dönmeye…

Ayşe İsmetoğlu