Aşk Her Şeyin Ötesidir

Gönlünde gün batmayana göklerin kenarı ne,
Yolunda yolcu olanın kışı ne, baharı ne,
İnsan vaktin çocuğudur, ondadır ebed-ezel,
On sekiz bin alem içre Kenan’ın diyarı ne.

Gece gündüzü kovalar, ara yerde bir akşam,
Gördüğünü ele verir sır saklamaz sırlı cam,
Odunların çokluğundan yanan ateşe ne gam?
Dünya bir okyanus olsa balığa zararı ne.

Topraktan vara gidenler göğe doğru yükselir,
Her yükselen en sonunda yine toprağa gelir,
Ol aynalar suretedir, sireti bilen bilir,
Son dediğin başa döner, gölgenin esrarı ne.

Yedi iklimin içinde kara bende, ak bende.
Çektiğim kendi yüzümden hırs ve gaflet çok bende,
Gökle çimen arasında dağ dayanmaz yük bende,
İçi ateş, başı duman… Dağların efkarı ne.

Su dediğin suya benzer dolaşsan diyar diyar,
Ummanlara koşan sular vuslat ile bahtiyar,
Kıyıların denizleri, güneşin güneşi var,
Yanmadan önce yanana Nemrut’ların narı ne.

Yanlış kapıyı çalanlar dünyanın ham ervahı,
Göreni görmez olanın boşunadır eyvahı,
Günü gelir bir gecenin kıyamettir sabahı,
Ölüm ile yok olanın elindeki varı ne…

Mehmet Ali Kalkan