Aşk Kapını Çalınca

Aşk Kapını Çalınca
Sevda öyle bir şey ki gülüm;
Kaynamaya görsün kanın!
O doğru kişiyse sevdiğin,
Aşk hücrelerine sinecek.
Yüreğine kök salacak,
Dişine tırnağına işleyecek.
Ve gün gelecek,
Nefes alışların
Bir gün sana yetmeyecek…

Apansız hırçınlaşacaksın kendiliğinden,
Gülümseyişlerin buz kesecek,
Dalıp dalıp gideceksin,
Çıkmazlarından dönmeyerek…

Kanatlandığını hissedeceksin bazen,
Aranmalara sevinerek,
Özlemler nöbet tutacak yüreğinde,
Gece gündüz demeyerek…

Bilmediğin kendini tanıyacaksın,
Tanıdıkça şaşıracaksın.
Sevdiğini yüreğinde sanırken,
An gelecek
Gözlerinin önünden hiç gitmeyecek…

Ona koşacak,
Ona kanat çırpacaksın.
Onu düşünmeden duramayacaksın.
İmkânsızlıklarına kör kesileceksin,
Kollarına atmak isteyeceksin kendini.
Ve gün gelecek;
Ay tutulacak,
Eller kenetlenecek,
Bin ömür o hazza yetmeyecek…

Yılmaz Türkyılmaz