Aşk Mimlidir Hüznün Tavernasında

çölde kum tanesi yar içimden geçen kıyam
sen aşk de ben masal virane tenhalığa
artık sonlansın devrik tüm zaman
katlanmak mı diğer adı yaşamışlığın
bir son bahar ezgisi gibi beklemek mi son yaprakta
ulaşmak için sana dürüp içimin mevsimlerini
ey yar koma bende; bir masal da olsa yaşanmışlık
düşlerin kıyısı tenhadır bilirim
bir işaret beklemek belki tüm dervişliğim gel diyen
gel diyen bir işaret şimdi tüm sonbahardan…

sonbahar hüzünüdür yakışmaz bana
ben kardelen yetimliği taşırım içimde
bir başkaldırıdır aşksızlıklara aşkım
ben kardelenim ki kışta hazan yaşayan.
Düşmek vardır bilirim açmayan çiçeklerin uykusuna
Girse de toprakla arama beyazlık
Eritir rengim renkleri başlar masal

ağlamaklığım sorma ey gece
gizliyim tüm renklerden fırça çizmez aşkı
ben ki haylaz çocuğu geçmişin
ben ki gelecek de yalnız kalan…