Aşk Sarhoşu muyum?

Farkında olmadan büyüttüm. biriktirdim şehri
kimi bekleyen kimi beklenen duraklarında
bir kör vakti gecenin.
Kırdım, kırıldım, sancıdım, saçmaladım.
Yaralı ve sargılıydım.
Kan hıraş bir çığlık bağırdın Aya,
coğrafyamdan en büyük pay ayırdım.

Toplasan bir tutam zehir;
sonu gelmez bir fikir yutkunamadığım.
Taşıyamadığım…

Ne sevdalardan çıkageldim.
Kaç kadın eskittim, eskidim.

Hani bilseydim seni,
çocuklar toplardım 23 Nisan bayramlarından;
dünyaları armağan ederdim.

Hani geliyorum deseydin;
teline dokunmazdım sazın.
Bulut çalmazdım.

Farkında olmadan büyüttüm, biriktirdim şehri.
Şehri büyütürken olmadım farkında.
Dilim kurudu
yazarken dil bilgisini terk edilmişliğin.

Hani seni getireceğini söyleseydi,
bu ayrılıklar, itiraflar, pişmanlıklar…
Seni vaadettiklerini bilmeyen bütün kadınlar;
kandırırdım, avuturdum kendimi
kimi bekleyen kimi beklenen duraklarında.

Ben aslında hiç fark etmedim şehri
büyürken.
Şehir büyütürken kapattım pencereleri,
menekşeleri topladım.
Güvercinler ayrılmadı hiç pervazlardan.
-Seni karşılama hevesindeler daha-

Ben yandım…
Farkında değildim davetinin,
değildim farkında…
Olamadım…
Ama inandım…

Ben, beni sana saklamışım.
Sarhoşuyum gözlerinin…

Hoş geldin kadınım.

Ahmet Emre Gülveren