Aşk ve Nefret

Aşk diyorlar; iki kalbin birbiri için atmasına
Nefret diyorlar; bir kalbin diğerini yakmasına…

Bir taraf gidiyorsa eğer “Hiç sevmemiş” diyorlar
Gidenin arkasından söylenilen her kötü sözde “Canı yanmış” diyorlar
Unuttuysa geride kalan “Çabuk atlatmış” diyorlar
Sonrada kalkıp “Aşk ve nefret kardeş” diyorlar…

Bilmiyorlar ki; yaşamaktır aşk. Uzak olsan da diğer kalpten,onun için yaşamak. Bir saniye bile fazladan yaşaması için,aldığı her nefesi ona adamak…

Tahmin edemiyorlar ki; gidiyorsa bir taraf,sevmediğinden değil,belki de artık o yürekte sevilmediğindendir. Bunu anladığında gider. Yada çoktan terk edilmiştir de,son adımı atmak ona düşer. Gözyaşları damla damla yerlere düşer. Ama severek girdiği hayattan,sevilmeyerek çeker gider.

Anlamıyorlar ki; gidenin arkasından söylenilen her kötü söz,can acısı değil,tükenmekte olan bir ömrün son çığlıklarıdır.
Duysun ister. Duysunda son bir defa çıksın karşısına ister.
Belki der,
Belki hisseder çaresizliğimi
Belki fark eder kimsesizliğimi
Belki görür tükenen bir ömrün son demlerini…

Düşünemiyorlar ki; unuttuysa geride kalan,unutmamıştır kimdir onu bu hallere koyan.
Unutamaz istese de en güzel anlarını yaşadığını. Keza beraberinde en kötü zamanlarının sebebi olanını. Velhasıl unutamaz arkadaş,iyi veya kötü her ne varsa hayatında…

Ama diyorum ya,
Bilmiyorlar…
Her sevenin sevgisini bir tutuyorlar.
Bilmiyorlar dostlarım!
Bilmiyorlar!
Herkes aynı sevemez
Bunu ayırt edemiyorlar…
Aşk ve nefret kardeştir deyip
İki günlük sevgileri
Ömürlük aşklarla karıştırıyorlar…

Neslihan Isındere