Aşk Ve Savaş

Ümit pandora kutusunda saklı bir hastalık
Olaki hastayım anamdan doğduğumdam beri
Savaşlar kazanmışım barışlar kaybetmişim
Ey barış seni ucu kanlı kalemimle yazmışım

Miadını doldurmuşsa büyük sevdalar
Mecnunun peşinde bir yurtsuzum yar
İmkanı yok geri dönemem geride kalanlara
Bu yolun sonu cehenneme kadar gider

Müsterih ol kimse bulamaz şiirlerimde
En dolambaçlı harfin içinde sakladım
Ümidin başladığı savaşın bittiği yerde
Meğer ne uzaklara demirlenmişim ben

Üryan gözlerimde saflık annem kızma
Yalandan bir yolculuktu rüyadan uyandığımda
Al rüzgar topla ömrümden arta kalanları sana
Söyle şimdi kaç canımız kaldı savaşa

Yani yine upuzun bir yol göründü bize
Gitmek gerek vakit çok geç olmadan
Kurtlar kapanına düşmüş kuzu misali
Kırıp atamam gönlüme doladığım zincirleri

Anla şimdi seni niçin sevdiğimi
Bilmediği çiçeği koklamaya ne demeli
Seni nerden tutsam elime batıyor dikenlerin
Barış diyorum canım acıyor vazgeçemiyorum

Naralar atıyorum her gece bu kentte
Dilimi kesiyorlar sus diyorlar bana sus
Susuyorum şiirim sen konuş sıra sende
Haince bir rüzgar alıp götürür onu benden

Artık sadece düşlüyorum bağırmıyorum yazmıyorum
Seni çıkarınca sevdam gereği yokmuş gibi geliyor
Aynı cehenneme gidiyor çünkü bütün yollar
Tek kişilik yoculuk sırtımda çok ağır yük var

Rahat ol sevgilim tanrının huzurunda
Senden hesap sorarım sanma
Affet ellerim tetiğe beynim barışa gitti
Tanrım tek suçum galiba insan olmak

Abdurrahman Demir