Aşkın Gözyaşları

Aşkın Gözyaşları
Kırık sayfalarda kurur gözlerim
Hiç umar olmaz mı? Güzel sözlerim
Aynada yitirdim nerde közlerim?
Küllerine hasret kaldım özlerim
Özünle közünle mahvetme beni.

Bir çırıida on ikiden vuruyor
Vaat sözlerimiz orda duruyor
Yeşeren ağaçlar artık kuruyor
Sanma ki aşkımız daha yürüyor
Özünle gözünle mahvetme beni.

Uykumu kesiyor düşlerin bıçak
Güneş doğ gönlüme görüşme kaçak
Elini boynuma dolaşan sıcak
Dertlerim em olur kurtulur bir çok
Özünle gönlümü mahvetme benim.

Gir gönlüme yeni ateşle beni
Kararsız kalırsan neylerim seni
Beyin göz yürekler olsun üçgeni
Yeşersin duygular doysun yepyeni
Özünle duygunla mahvetme beni.

Deprem çalkalaıir içim cehennem
Havadan kaparım istemeden nem
Duygumu ısırdım vurdum ona gem
Tekrar duygulara verelim önem
Özünle dertleşip mahvetme beni.

Dopdolu dertlerin oldum odağı
Düz ova dururken çıkamam dağı
Bu işi ciddiye aldım bayağı
Buluşup dertleşsek aşkın ayağı
Özünle dolaşıp mahvetme beni.

Güme git diyorsan gidemem inan
Ben yandım tutuştum biraz da sen yan
Dönülmez bir aşkın koynunda uyan
Erdemlilik göster azıcık dayan
Özünle tutuşup mahvetme beni.

İsyanım içimde öteki bana
Dert ortğıim oldun diyorum sana
Sözlerim doğrudur atma yabana
Yine yaya kaldık rahmet babana
Özünle dertlenip mahvetme beni.

Ciddidir Hüseyin derken sözleri
Güneş gibi açtı erken gözleri
Bir bilsen içinde yanan közleri
Eğilmez dik yürür budur özleri
Özünle inada mahvetme beni.

HÜSEYİN KARA