Aşkın Günahı Sevmekse

Eriyor gözlerimin içi, gün be gün.
Alacağım var, kendi içimdeki düşlerden.
Yol aldığım kadar gömdüm, yüreğimi.
Umut ettiğim kadar yaktım, düşlerimi.
His ve kül aynı bakışta.
Toplasak, dudakla şiiri,
Bir çıkarımı olur mu, yazgının?
Öpüşürken duygudan heceye,
Yaşam ağlar mı,
Var oluştan göçtüğümüzde?

Şair ölmüştür, mezarı yazmıştır kalemim.
Mürekkep içinde duadır, içimdeki adamlık.
Hiçbir yere sığmazmış, sevdadaki insanlık.
Her ölen,
Karanlık geçitte sonsuz bir aydınlık.

Eldivensizmiş insan,
Aşkın ateşine karşı.
Tutunca anlıyorsun, dokununca hissediyorsun.
Hele baktığında, mim çekilir gözlerine de,
Bakamadığın kadar sevgiliyi görürsün,
Tanrı denen mahzende.
Körsün artık, karanlık tabakalar boyunca.
Uyuyuşun siyah,
Rüyanda yaşadıkların kararmışçasına.

Nefes çöktüğünde gece daha da köz.
Ruhuma dokunduğunda, ıslanmış beden tanesi.
Çiğ yağıyor saçlarıma, hepsinde var bir beyaz.
Dökülürcesine gökten yıllar.
Şarap olmuş yüreğimde anılar.
Sürekli gençleştiren bir özlemdir, hani.
Hani ayrılığın çocuksu hali.

Yoktur, saatlerin pilsiz dümeni.
Yelkovan saplarken, yüreğimde tıkırtı.
Seni vuruyorum, her vakit kendimde.
Seni çalıyorum, sensizlikteki düşlerde.
Hayal içinde saniyeler,
Coştu,
Coştu artık içimdeki sessizlikler.

Bekledim, bugün de bekledim.
Noktaya yıl yazıp da virgülde çalar bir saat.
Kur beni, hiç uyanamadığın zamanda.
Uyandıracağım seni,
En çok kortuğun kabusta.
Sonsuz bir rüya edeceğim,
Yalnızlığın tek olan kalabalığında.

Yine düştüm, arkamdaki geçmişin kuyusuna.
İçine kendini atsan,
İnan taşarsın, aşkımdan.
Var mıdır bizi,
Cehennemin döşeğinden kaldıran?
Var mıdır sevgilim?
Söyle var mıdır,
Günahımızı almadan bizi anımsayan?

Kudret Alkan