Aşkın yerde kalmadı

Mabedim bildiğim teninde
ibadetimdi tüm sevişmelerim
Anlamadın…

Tüm günah cümlelerin öznesine beni yükleyip
taşırdığın her gözyaşında
yüreğinden bu aşkı afaroz ederken sen,
ben sensizliğe tövbe ediyordum.
Görmedin…

Masum değildim!
Hatalı gidişlerim birer büyük günahtı!
O kadar çok sevmiştin ki;
bir ihanet gibi geldi belki.
Kabul ettim…

Ama kalbinden atılası değildim!
Affedilesi sevdim!
Affet/medin.

Ömrüme kapıyı çarpıp gittiğinde bile sevgilim
her meşru dokunuşu günah bildim!
İnandıramadım…

Artık ödeştik.
Aşk’ın yerde kalmadı.
Ben koynuna astım yokluğunda kendimi..

Hakan Dağlı