Aşkla Dirilmek

Bu gemi kalkınca, Abbas çömelir aşıklar sofrasına.
Düşmek ve kalkmak, hayat tekerleme olduğu vakit.
Geceyi ışıkla dilimlemek, bağışladığım her duyguda.
Aşkmış, sonundaki film tamamen kopuk.

Öte diyarlara yol almak, fantastik beden.
Zihin desen, berrak ve şeffaf bir su damlası, göklerin gediklerinde.
Sen desen, yastığına çakılı kalmış bir şüphe.
Ben desen, kendini kendine bölen bir sonsuzluk.
Hangimiz hangimizde kalacak?

Soru varsa, elbet cevabı vardır.
Her şeyde sevmek, bilin ki, her şey olmaktır.
Yanmış ve çatlamış, alnımın ortasındaki şehir.
İstanbul da bir şair vurulmuş, yüreğinin ortasından.
Kırılmış, yabana atılmış, yolluğundaki inancında.

O ki, kendine döner, evrenlerin ekseninde.
Acımasızsa yaşam, ben de vurgunum, karanlıktaki merdiven altlarına.
Bir şah damarı ki, varlığın ve yokluğun yüreğini taşır içinde.
Her şey ölür de,
Nokta gitmez, gidemez, olmayanlar hanesinden.

Onun adı aşk…
Ortasında doğum,
Altında ölüm,
Üstünde diriliş.