Aşklarım

Yerçekiminden bağımsız oldu hep aşklarım
Havada kaldı.
Uçurtma misali uçtum durdum
Kuyruk salladım.
Derken bir tufan çıktı, ipimi kopardı
İpsiz-sapsız kaldım ortada.

İlk aşk zamanlarımda teknoloji gelişmemişti daha
Chatteleşemiyorduk sevgiliyle
Mail atamıyorduk birbirimize
Cep telefon şebekeler uyduda yer işgal etmiyordu o zamanlar
Biz genelde derslerde bakışmayla geçirirdik günleri
Teneffüz aralarında elmalı kek muhabbetleri…

Platonik karın ağrısı olurdu hep
Nedense nerde en iyi var ona tutulurdum
O beni tutmadığı için devamlı yere çakıldım.
Derslerde sevdiğimi kesmeye çalışırdım
Yüz seksen derecelik açılar oluşturarak
Oysa bir üçgenin iç açılarının toplamını bilmiyordum daha
Kız doksan derecelik açı oluşturur kayıverirdi görüş alanımdan
İnat eder bir dikme inerdim tabana
Karşı açı ile komşu açıdan yardım alır
Hipotenüs bağıntısından bağlamaya çalışırdım
Oysa kız çoktan çıkmıştı üçgenin içinden
Bense kalakalırdım komşu kenarın kardeş açısında.
Kıskançlık kabızlığı tutardı her daim
Ama düzelirdi tabi her şey
Hoş kızda zaten güzel değildi…

Ne kadar sevildiysem
O kadar da sevenim oldu ayrıca
Kabardım her duyduğumda
Kıçım iki metre havada gezdim gün boyunca
Sevgisinden bahsederdi kız
Ben Çanakkaledeki savaştan
Savaş bitti Çanakkalede
Tüm kurşunlar kıçımdan çıktı kız si..tir çektiğinde…
Anladım ki o zaman
Sevenlerin değil,
Sevdiklerindir esas değerli olan…

Zeynel Yalman