Aynı Sırada Otururduk Biz Sınıfta

Aynı sırada otururduk biz sınıfta,
Ben onun kalemini kullanırdım hep. Bilerek yanlış yazdığım zamanlarım olurdu çilek kokulu pembe silgisini kullanmak için…
Yazılıda hiç göstermez, ama ödevlerimi çok yapardı. Çok düşerdi üzerime benim. Ne zaman hasta olsam; bana evden getirdiği portakalından zorla yedirir, mahalleye kadar kitaplarımı o taşırdı. Yağmurlu havaları çok severdim. Çünkü ne zaman yağmur yağsa, ben okula şemsiye götürmez, onun mavi kelebekli şemsiyesinin altında sokağın başına kadar omuzlarım omuzuna değerek yürürdüm. Hiç unutmuyorum, bir keresinde ceketimde ıslanmış saç teli kalmıştı. Haberi olmadan, aylarca onu bile kitabımın arasında sakladım ben.
Durum böyle işte azizim;
Hepsi geçiyor da, çilek kokan silgiye nerde rastlasam, ben benliğimi unutuyorum…

Yasin Yoldaş