Ayrılığa İsyan

Susma haydi söylesene,
İçin kan ağlıyor şimdi seninde,
Ben mi?
Sorma ne olur bana,
Pişmanım tabi ki pişmanım bende.

Şeytana mı uyduk acaba,
Yoksa kader mi böyle,
Dünya bunun için mi kuruldu,
İnsanoğlu ayrılığa mı doğdu,
Bakın işte beni de,
Ayrılık böyle hıçkırığa boğdu.

Keşke bu dünyanın sonu gelseydi,
Ve yahut ben ölüp gitseydim,
Kader bu ayrılığı bana vermeseydi,
Ben böylesine isyan etmezdim.

Biliyor musun o günden beri ben,
Bir kenara oturup düşünüyorum,
Seninle geçen o günleri,
Tekrar yeniden yaşıyorum,
Ve bir an düşten uyanıp,
Paketten çıkardığım sigaramı ateşliyorum.

Bekir Yavuz