Ayrılık

Ezip geçilen bedenler yanar yar özlemine.
Ertesi karanlık gidişlerle bezeli, sevdalı gözler yaş dolu kalakalır!
Anlamayan bir yüreğe yalvarırcası susan diller,
Dökemez bağrında gizlediklerini.
Ardı arkası kesilmeden geceler süren kanlı yokluklar,
Beyaza bulayıp unutturmaya yeltenir.
Zaman erittiklerine de bakmaz olur.
Yastıklara kusulan acılar, çağlayıveripte zorlar gönüldeki volkanı.
Sönmez ateşi ayrılığın!
Habersiz yok olmaya mecbur kalır,
Kim bilir kaç sevdası yeryüzünün.
Hayat ağacına bağlanan umutlar bir bir dökülür,
Yırtılan her takvim yaprağıyla bir…
Neye çare gidişler, neye çözüm?
Ayrılık ekilen tarlanın mahsulü, bekleyenin gözyaşları olur yalnız…

05.08.2011
Cuma
00.09

Ayşegül Yaşar