Ayrılık İşte

Gidiyorsun işte!
Gözlerinin içine bakamıyor, gitme diyemiyorum
Oysa gelişini daha dün gibi hatırlıyorum
Alışamazdım ilk zamanlar sana, kavuştuğumuzda
Bedenime bir ağırlık çökerdi o ilk zamanlarda
Yadırgayışım, sensiz geçen o upuzun aylardan
Bir kez bile düşünmedim seni, korktum firardan
Kendimce bir hayat kurmuş akıp giderken
Düzen dediğim o büyük boşlukta süzülürken
Çıkıverip karşıma tersten sunup alemi
Görmemi sağlamıştın onulmaz şu çilemi
Ne de çabuk alıştım sana, o ıssız duruşuna
O hüzünlü halin ve o derin bakışına
Zaman geçtikçe, ikiliği aşıyorduk seninle
Seni anladıkça bütünleşiyor, gidiyordum birliğe
Zaman dursun istiyordum bir resimdeki gibi
Ve hep o anı yaşamak istiyordum eskisi gibi
Hemen bağlanmıştım sana bu kadar kısa zamanda
Gel şimdi bağrıma, açtım kollarımı, bırakma!
Ne kadar da nankör zaman cemali yaşatmıyor
Bir soluk aldırıp da kemali aratmıyor
Nankör dedim ya çabuk geçmişti yine
Tahammül edilirmi ki bu ayrılık vaktine
Bu gidişle gittiğinde ilk zamanlar hüzünlenecek
Sonra kapılıp akan hayata adın aklıma gelmeyecek
Yine aylar geçecek, yine geleceksin, biliyorum
Adını anmayacak olsa da seninle kavrulan dudaklarım
Gücüm buna yetiyor, biliyor ve bekliyorum
Bekliyorum işte!